Seremoni

ne pervasız bir yalnızlık
bu kadar yanılgının üzerine, inatla
benlik, tinsel bir hastalık
ev sahibi mezarlığıma

- son arzun ne?
daha fazla lakırdı.

- biraz daha isyan?
ve bir tutam bulantı, lütfen.

- yalnızlığını yargılıyorsun?
her gün.

- çaba?
sızlanmak daha kolay

- daha derin kaz, kimse bulamasın!
tırnaklarım acıyor

ve bu kadardı dünyanın cömertliği

İkinci bir deri

mevsimler geçiyor değiştiremeden derimi
yitiremediğim benliğimde
dökemediğim senden parçalar

işlemişliğinin sancısıyla
günah çıkarmak istiyorum karalarına
mümkün mü?

hiç ışık almayan arada kalmış bir odada
içimizde yaşatmak istemediğimiz,
sevmediğimiz ne varsa
bırakalım karanlığa

belki bir pencere açılır
güneş doğar ruhumuza

.......

uzatsam tutacakmış gibi elimi
sevecekmiş gibi
gitme diyecekmiş gibi

gittim
ne o, ne de ben
kendimizden başkasını mı
asla!

......

kalbim yok
bunu ilk defa duymuyorum
içimde atan şey sadece korku

Ne?

gördüğüm ve göreceğim her şey
zorba dünya kuytusundan buğulu

sunulan çerçeve
belirsiz sınırlar
sahip olduğum hiçlik

haritadaki taralı bölgeler
demir parmaklıklar
ve içine bulandığım pislik

ne?

bilmiyorum
bu beni delirtiyor.

26.12

Burada yeni hiçbir şey yok
Burada yaşam belirtisi yok
Burada yalnızım
Gecenin dördünde nefes almak için uyanıyorum
pencereyi açıyorum
Burada hava yok
Bol bol su içiyorum
Belki inanmazsın ama
sudaki oksijenle yaşıyorum
Çabaladığımı düşünmüyorum
Bu dünya için değmez gibi geliyor
Gökyüzüne bakıyorum
Gördüğüm her şey soğuk
Düş yetimi kaybettim
Düşme yetime sarıldım
Artık kalkmaya uğraşmıyorum
Burada kalkabilen yok