Açlık

Satırlarımı okuyorsun, cümlelerimi

Aslında onlar benim evim, uzun binalarım

Bazen de gecekondularım, kaçak mimarim.

Yazıyorum işte, ben mutluyken yazmam

Deprem olur mutluluğum, satırlarım ayakta duramaz

Satırlar demişken

Özgürlüğüm ne satırlar altında kaldı bilmiyorsun

Kural buymuş. İşte cennet, işte cehennem huu.

Düşe yazdı kalemim şimdi

“cehennem” ne korkunç hayal gücü

Şeytanın kırmızı cenneti, ateş krallığı

Doyumsuz açlığı.

Boş versene.

Ben yaşadıktan sonra,

kendi cehennemimi bulurum. 

Bir hayal gücü kadar uzağım ona.