Olgu

göğsümün altında yatan ceset
ölüm arzusuna daldırdığım kova
kopan halatlar, kırılan taslar
kuyuda kalan hazlar
düşüm kuru
çocukluğum infaz mağduru
Maslow'un haberi yok ama
ölmek de bir ihtiyaç doğrusu

.....

seni öldürmekle tehdit ediyorlar
beni yaşamakla

Beni Anlamak

buraya ne yazsam anlamsız kalacak

alt alta sıralı cümlelerden ibaret olduğum fikri, kanıksama

manayı kaybettim

yine şu saatlerde, uyumak yerine kendimden nefret etmeyi tercih ettim

kötü bir insan olduğum hissi

kötü.. insan..

hangisinde daha çaresiz olduğumu yarıştıramayacağım kadar acı veren koşular

sorsan söyleyemem, bilmediğimden

nereye koştuğum meçhul 

yarı yolda koşanın yüzü tanınmaz halde

kimim ben?

güvenli bölgeye neden ulaşamıyorum?

istediğim tek şey bu

hiçbir yerde bulamadığım, bazen annemde rastladığım..

delirmekten hiç korkmadım

ama kaybolmaktan çok korktum

kayıp olan olmaktan

nerede olduğu belli olmayan olmaktan

hem de gözlerinizin önünde, gözlerinizin içine baka baka

gördüğünüz şeyin orada olmadığını size nasıl söylerim?

bazen çenemi kaybediyorum

bazen ellerimi

bazen benden geriye bir şey kalmıyor, yitiyorum.

insan en çok kendini özlediğinde acı çekiyor

nerede olduğunu sorabileceği tek kişinin kendi olmasından canı yanıyor
cesedini tanıyıp tanımadığını anlamak için kendine bakmaktan, bulmaktan.. 

Acz

gecenin boyunduruğunda
düşünemiyorum başka şey
karanlık senin rengin
ve sen karıştığında geceye
korkarım her yerdesin

anı değil aklımda olan
zamanda yaşanmamış bir an
hiç olmadığın bir yerde
seni yanımda var etmek
yaratmak bana mahsus değil belki ama 
sevmek aczindeyim
aczim korkunç aczim

Tika

Yeni yobazlıklara açık bir cehaletin mahsulü bu son toprak parçası
Menşei kan, fikri viran
Tohumlar gögün aksine 
Çıkarlar teba üstüne
Kök hünkar, halk figan 

Maktul

vakit geç
suikaste kurban yıldızlar
karanlık odanın çerçevesinden
ikna olamıyoruz gökyüzüne
Edison'a küfrediyoruz
bulsak bir kaşık suda boğacağız
bulmak mı, hayır!
gökyüzünün kayıp çocuklarına ağlayacağız.

08.01

Bütününü ifade ederken bir ruhun

ayak altı bir haşereye dönüyorum.

Her şeyi değersizleştiren mavi geçerken sağımdan

ensemde bir ürperti

solum sapaklarında elçi.

Bu hakimiyet, omuzlarım hissiz

kopan kertenkele kuyruğu

onsuz nasıl yaşarım, bensiz nasıl yaşıyor?

Kötü bir silgiyle silindiyse hala okunabiliyor

bu

Yalnızlığın ganimet kokusu

üzülür müyüz korkusu

üzülürüz mavi, korkuyorum. 

....

Bir cinayet üstlenmek istiyorum
Para lazım
Sonra bir karavan
Kırmızı bültenle aranayım
Gaziosmanpaşa'dan Bosna'ya
Oradan Afrika'ya
Ölmeye

Sınır

Bölündüm, parçalandım
Bir hudut serildi
Yer ayaklarımın altından çekildi
Dikenli tellerden kıta sahanlığı.

Benim olan, benim dediğim
Duvarda gölge, gizemli perde.

Rüzgarın ana vatanı teller ötesi

Yüzüme vuran, dikenleri aşan savaş gazisi
Sorsan sadece haritada bir çizgi
Cıvıl renklere boyanmış karanlık hükümranlık cephesi

...

Gözlerinde siyah bir ada, evim.
Ben hiç öyle okyanus görmedim.

Dehliz

Kırıntıların Tanrısı mevsiminde

Güçlükle nefes alıyorum

Nefes, dikenli bir tel.

Son yaprak düştüğünde

Sana bir yalan daha söyleyeceğim.

Çıplak ağaç kovuğundaki yaralardan,

yamalardan kurulu bir dehlizde,

karanlık bir yol gideceğim.

..

Sessizlik, yitirdiğim metanet

Kefene sarılı kelimelerden kurduğum bu esaret

Karanlık manaların ininde kış uykusu

Bir dil uyanır ben uyanamam korkusu

???

Cevabını duymaktan korktuğun sorularda saklıyım
Hece hece
Ama asla bir kelime değil
Kullanılmayan bir dilin son müridi
Bu yalnızlık değil
Bu kimsesizlik

İki

İki ceset vuruyor karaya
Tanınmayacak halde
Bir ben tanıyorum
Bir de sen
Katili biliyoruz
Ve cinayet saatini
Bir ben susuyorum
Bir de sen
Dudakları mosmor
Bu cinayet aleti
Bir ben öpüyorum
Bir de sen
Tanrı görüyor bizi
Gözlerimiz kapalı
Bir ben ölüyorum
Bir de sen

Kısa I

Saçları uzuyordu, ben kesiyordum.
Daha öpemeden boynundan uzamamalıydılar. 

Liman

I

Denizi olmayan şehrin amaçsız limanı
meyhaneye beş dakika
pencerene bir bakış
adımlarım ayaklarımdan değil
kemandan kara sularım

"meyhane enstrümanı keman değil insandır
 bardaklardan oluşmuştur dev orkestrası"


II

Denizi olmayan şehrin amaçsız limanıyım
fırtına yakın, senden yakın
içiyorum seni, ne tenha tadın
ve pencerene bir bakış daha
bana ait olmayan her parçan atlasımda.
batıyorum, batıyoruz. 
elini bırakmıyorum, ellerin.. 
kendi parçalarımdan kurtuluyorum, kurtuluyorsun
ben senden kurtulamıyorum

"parçalar kıtalara ait değil
 kendimden biliyorum"


III

Pencerene bir daha bakamam
gölgenden korkuyorum

"kalbim var benim"

Kordon

Bana kuşlardan bahsetme
Çaydan, sigaradan
Hiç önemi yok.
Penceremden bakarken manzarasız duvara
İçim de aynı grilik ve siyahlıkta
Bir eve ait değil bu pencere
Tam ortamda, kordon bağımda
Kafamı uzatsam vurulurum
Enfes bir çığlık kulaklarımda

"Ne öldürmüş olsun isterdin beni?
 Bir bıçak? Bir silah?
 Hangisi daha mutlu kılardı seni?
 Bir söz? Bir fotoğraf? "

Ölüm her zaman ilgi çekici
Nasıl doğacağımdan bahsedelim
Ya da boşver
pencereyi daha fazla eskitmeyelim

22 yıldır doğumum bekleniyor
Dünya karnında ölmeliyim.

Hasat Zamanı

Işığı kapat, çalmasın geceden

Arındır içindeki gündüzü

Tik tak tik tak

Bırak korkutsun gürültüsü

Kötü bir rüyadan sıyrılırcasına aç gözlerini

Yerçekimi yokmuş gibi

Çatlaklarından göreyim seni

Boğazına bir öpücük kondurayım

Kısa soğuk saçlarından uzun düşlere

Elimdeki haritanmışçasına

Uzanayım bedenindeki saklı ruhuna

Bu yüzden ışığı kapat

Hiç kimsenin göremediğini görmek için

Karanlıkta parlayan bir istasyon durağı.

Kayıp ruhlar için hasat zamanı.