Ölen

Son sestir ölüm, son ritim
son konseridir insanın
en kalabalık ve en sakin
bütün günahların ağaç kakan misali
delerken beynini

iyilikler korkar onun altında ezilmekten

ve pusarlar geri geri. 


Son sevgidir ölüm, son bakış
yattığın yerden gözlerinle sarıldığın insanlar
en mutlu ve en mutsuz
iki dünya arası ne kadar karışık, yolları uzun
hayatında hiç düşünmediğin kadar düşündüğün hayat

ne kadar kısa, ne kadar  çabuk.

Beyazlayan saçların toz!

-değil yaşlılıktan

titreyen ellerin korkak!

-değil yaşlılıktan

bulanık gören gözler uykulu! 

-değil yaşlılıktan.

Şiitt! 

bunlar son yalanlar

son umutlar

son uykunun kapısını açan anahtar

ve kapatan.

Bu sessizlik, burada kimse yok

-değil yalnızlıktan.

Ölüm, hiç alışamadığım bir kayıp zaman.