LÜTFET

Üzerine yıkıldı yıkılacak gökyüzü

Kabanına gömmüşsün ruhunu, titriyorsun

Mahcup ellerin üşümüş, şemsiyeyi zor tutuyor

Nağmeli şarkılar mırıldanıyorsun

Lütfetsen keşke ses tonunu

Tam karşındaki kaldırımda yürüyorum bunları düşünürken

Ara ara yağmur birikintisine sıçrayıp pis bakışlara maruz kalıyorum

Gözlemliyorum sevgilim, gözlem her şeydir.

Şimdi bindiğin otobüsün arkasından el sallıyor birisi

Belki oda sevmiştir seni, oracıkta, benim gibi.

Ama sana sevgilim diyecek kadar delirmemiştir, eminim

O bana has bir delilik, yemin ederim.

Düşüncelerimin sonuna geliyorum sevgilim

Seni tanımak güzeldi

Ama söz ver, bir gün lütfedeceksin sesini.

Çocukça

Çocukların hiç zamanı olmaz.
Kollarına saat takmayın, bakmazlar.
Bir duvara çarpınca camı kırılır,
sadece o an dikkatlerini çeker zaman.

–Eyvah, annem çok kızacak!
Aslında ben kızmalıyım ona.
Rahat bıraksa ya beni,
bir de zamanı takmış peşime,
balkondan yeterince bağırmıyormuş gibi.

Lanetli Topraklar

Bu topraklar seni heyecanlandırmasın

Gelip geçer hayalleri insanların

Yerden kalkan şu toz gibi

Onu havalandıran rüzgar gibi

Geçersin bu topraklardan.

Bir de geçemeyenler var, yazık

Umutlu, kör, sağır

Yaşadıkları bile şüpheli

Kimi kandırıyorlar be üstat.

Bir filin ağacın gölgesine sığınması gibi

Ne bekliyorlar hayattan.

Sonbahardan bahsediyorlar ya çatınca mevsim

İçlerindeki kışa bahane hep çölleri

Yakasını bıraksalar bi yağan yağmurun

Islanmazlar belki

Dünyanın penceresinin perdesi bu topraklar

Sen de geç güzel kardeşim.

Üstat! Bekle ben de geliyorum

Beyaz karedeki fili yemeye çalışan ahmak bir siyah fili izliyordum

Ne acı.

Neyse, geçelim artık bu topraklardan.